کاربرد کلی:

• all و whole برای اشاره به تعداد کل یا مجموعه کاملی از اعضای یک گروه استفاده می‌شوند.

نکات کلیدی:

• مفرد یا جمع:
  • all: با اسمی مفرد و جمع استفاده می‌شود.
  • whole: بیشتر با اسم مفرد استفاده می‌شود و به ندرت با اسم جمع به کار می‌رود.
• قابل شمارش یا غیرقابل شمارش:
  • all: با اسمی قابل شمارش و غیرقابل شمارش استفاده می‌شود.
  • whole: فقط با اسم قابل شمارش استفاده می‌شود.
• تعیین کننده:
  • all: معمولاً با "the" استفاده می‌شود.
  • whole: می‌تواند با "a/an" یا "the" استفاده شود.
• تقسیم پذیری:
  • all: زمانی که یک چیز را می‌توان به قطعات تقسیم کرد.
  • whole: تأکید بر کامل بودن یک چیز دارد، حتی اگر قابل تقسیم باشد.
• مدت زمان:
  • whole: برای تأکید بر کل یک دوره زمانی استفاده می‌شود.

مثال‌ها:

• all:
  • All my family lives abroad. (همه خانواده من در خارج از کشور زندگی می‌کنند.)
  • She ate all of the cake. (او تمام کیک را خورد.)
  • All the students failed the exam. (همه دانش‌آموزان در امتحان مردود شدند.)
• whole:
  • The whole town was destroyed by the flood. (کل شهر بر اثر سیل ویران شد.)
  • I spent the whole day working on the project. (تمام روز را صرف کار روی پروژه کردم.)
  • She ate the whole apple. (او سیب را کامل خورد.)

نکته: در برخی موارد، all و whole می‌توانند معنای مشابهی داشته باشند.

یکی از موارد مشکل ساز در زبان انگلیسی یادگیری لغاتی است که بسیار به هم شباهت دارند. در مقاله کاربرد و تفاوت all و whole در انگلیسی به یکی از این موارد یعنی تفاوت ها و کاربردهای all و whole می پردازیم.